ΜΙΑ ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Τελικά ζούμε συνέχεια με τη σκόνη: είτε αυτή που μας περιβάλλει, είτε αυτή που αναπνέουμε, είτε αυτή που μας κατοικεί. Σκονισμένοι άνθρωποι, βασανισμένες σκέψεις, κουρασμένα βήματα...Αυτά θα λένε για μας οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος, όταν θα μας αναζητούν σε τέφρες και παραδεισένια οστά.Μια καλημέρα λοιπόν μ'ένα σκονισμένο ποίημα.

Γυαλί και σκόνη
Και ξαφνικά εκεί που χαμηλώνουν

Τα φώτα

Ένα τρίξιμο

Μάρτυρας ξερών φύλλων

Ή μήπως φωτιάς

Βήματα κι άλλα βήματα η απάντηση

Η νύχτα τρέχει να προλάβει

Τα μεσάνυχτα είναι κοντά

Και τα γοβάκια από φτηνό γυαλί

Και σκόνη.

Καλλιόπη Παπαλεωνίδα